پس از سالها، محبوب ترین و پرطرفدارترین تیم ایران، آرزوی هوادارنش را برآورد و آسمان فوتبال ایران برای مدتی قرمز شد. قهرمانی دیروز پرسپولیس در جام برتر فوتبال ایران، دارای ابعاد گوناگونی است. پرداختن به این زوایا و درس آموزی از آن، زمان و جایگاه دیگری می طلبد، قصد طول و تفصیل دادن ندارم، اما نکاتی که برای خودم جالب بود را مرور می کنم.

1. به نظرم نقش مدیرعامل پرسپولیس، از تمام نقش ها پررنگ تر بود. از خود گذشتگی او باعث شد امروز شاهد یکدستی و یکپارچگی پرسپولیس باشیم. وی می توانست با یک اشتباه در محاسبات، خودمحوری و یا غرور کاذب، جو گروه را به هم بریزد،‏ بازیکنان مسئله دار را به حاشیه بکشاند و محیط کار و ورزش را برای کادر فنی آلوده کند. 

2. حرفه ای بودن قطبی، که در فوتبال ما خیلی کم سراغ داریم،‏ فاکتور مهم دیگر در قهرمانی پرسپولیس است. وی با درک صحیح از اوضاع تیمش و فضای حاکم بر فوتبال ایران که آن هم ناشی از تیز هوشی اوست، توانست بر تمام موانع فائق آید.

3. دمیدن روح برتری جویی، توسط مدیران و مربیان ارشد به ساختار کلی گروه. از ابتدای فصل از زبان بازیکنان و مسئولین عبارت قهرمان شدن تیم موج می زد. همه یک صدا قهرمانی را از ابتدای فصل بانگ زدند.

4. نبودن افرادی چون آقای مایلی کهن و پروین و انصاری فر و ... که از تفکرات متعصبانه و جمودگرایانه برخوردارند نیز مزید بر سرودن آوای قهرمانی پرسپولیس بود.  

نوشته شده توسط علی اکبر ابراهیمی در یکشنبه 87/2/29 و ساعت 10:12 صبح | نظرات دیگران()