آن روز که امام از کنار ما کوچ کرد، باورمان نمی آمد که دوری او را تحمل کنیم. وجود انقلاب و خودمان را در هستی او می یافتیم، و چه سخت بود پرواز بی بازگشت آن یار همیشه مهربان. بیست سال است که بدون او می گذرانیم و انگار همین دیروز بود که چهره های برافروخته و چشمان اشکبارمان را بدرقه راه او ساختیم.

بعد از او، ما ماندیم و انقلاب،‏ و به یقین ما هم خواهیم رفت، ‏امّا این انقلاب باقی خواهد ماند،‏ و روشنی بخش آسمان تاریخ خواهد بود، همانطوری که نهضت عاشورا بر بلندای تاریخ می درخشد.

انقلاب، سررشته در نهضت عاشورا داشت و جوانان گلگون کفن دیروز، با اقتداء به آن سرهای بالای نیزه، ‏ابدیت را مقهور خود کردند، و امروز ما وارثان آن خون های پاک هستیم؛ چه سخت است میراث دار واقعی بودن آن روح های بلند و خون های به ناحق ریخته ...

نوشته شده توسط علی اکبر ابراهیمی در سه شنبه 87/3/14 و ساعت 12:52 عصر | نظرات دیگران()