سوگمندانه، به محاق رفتن ماه دین را به نظاره می نشینیم. عارف تمام، شاگرد بزرگ آیت الله سید علی قاضی و اسوه ای تمام روشن ضمیران عالم، برای همیشه از کنار ما پر کشید و در جایگاه واقعی خود خلود کرد. گفتن و شنیدن از بزرگان، روانی روشن، و دلی به زلالی آب می طلبد. شاید که این شیندن و گفتن اثر کند و قدمی انسان را به خویشتن خویش نزدیک نماید.
سالهای اول طلبگی (سال79)، در یکی از کتابفروشی های میدان انقلاب تهران، دنبال کتاب حقوقی نایابی می گشتم که متوجه شدم، خانم جوانی سراغ رساله توضیح المسائل آیت الله بهجت را میگیرد. حس کنجکاویم، وادارم کرد که ببینم صاحب صدا، چه تیپ و شخصیتی دارد. آن صدا با آن قیافه، هیچ تناسبی با هم نداشتند. یکه خوردم. خانمی با مانتوی نه چندان گشاد و حجابی متناسب با آن لباس. بعدها که بارها این اتفاق را در ذهنم مرور کردم، به این نتیجه رسیدم که:
ما بـرون را ننگریم و قال را
ما درون را بنگریم و حال را
نوشته شده توسط علی اکبر ابراهیمی در سه شنبه 88/2/29 و ساعت 8:58 صبح | نظرات دیگران()
